1W wyniosłym gmachu dwóch narodów stanyJuż się zebrały na dniu uroczystym:Poważny senat i święte kapłany,I stan rycerski z bułatem stalistym.August na tronie siadł z berłem w prawicy,Wokoło świetni państwa urzędnicy. 2Chodkiewicz z Krnitą podnosili laski,Na litej szacie mieli drogie spięcie,Dzierżał… Czytaj dalej
1Jeszcze Bolesław był małym dziecięciem, Już czuł w sobie żądzę sławy, Bo gdy Sieciecha za Czechów wtargnięciem Król wysyła na Morawy, Młodziuchny książę, widząc szyki zbrojne, Jął prośby swoje przekładać: „Niech i ja, ojcze – rzekł – idę na wojnę,”… Czytaj dalej
1Już Zygmunt August, z Jagiełłów ostatni, Na śmiertelnych leżał marach, Senat, kapłani, lud z nami pobratni Wkoło przy świętych ofiarach Stał w ciężkim żalu: wszędy płacz i jęki, I smutnych dzwonów przeraźliwe dźwięki. 2To martwe ciało i ten kir śmiertelny… Czytaj dalej
1Od dworaków opuszczonaHelena, w stroju niedbałym,Gdy syna trzyma u łona,Co go zwano Leszkiem Białym.Tak szerzy skargi płaczliweNa swe losy nieszczęśliwe: 2„Ty się śmiejesz, dziecię lube!Bo nie znasz twojej niedoli,Nie znasz spisków na twą zgubę:Oto z stryja twego woliWydarłać państwo niecnota.”A… Czytaj dalej
1Uczą nas dzieje i obraz niesprzecznyCiągłych zwycięstw pod StefanemCo może Polska, kiedy król waleczny Umie być wodzem i panem. 2Ledwie Batory osiągnął koronę,Car Iwan wkroczył do Litwy,Rewel i Ryga wojskiem oblężone, Już się zwodzą ciężkie bitwy. 3W Wendzie przemożna, gdy… Czytaj dalej
1Już noc swe smutne rozpostarła cieenie, Gwar tylko słychać wojennego ludu, Tu, owdzie ognisk rozdęte płomienie Przy nich w spoczynku z długich walek trudu Wsparci na tarczach wojownicy stali I o przypadkach bitwy rozmawiali 2Niekiedy księżyc wychodząc z obłoków, Okropnej… Czytaj dalej
1Szczęśliwy, który w pokoju urzędzie Rodakom słuszność wymierza; Godzien zazdrości, kto w dzielnym zapędzie Granice państwa rozszerza; Ale ten wielkim, ten sławnym jest mężem,Kto kraj swój wspiera radą i orężem. 2Z młodu na brzegach kwiecistej Sekwany I kędy Erydan płynie,… Czytaj dalej
1Przez trzy wieki z męstwa znany,W męstwie Polak miał swe cnoty:Na koniu, burką odziany,Znosił głód i przykre słoty,Ugorem stały obszary,On bil Niemce i Talary 2Było to widzenie nowe,Gdy król zwołał do WiślicyPolaków plemię Marsowe;Oni w zbrojach i przyłbicy,Sądząc, ze wojować… Czytaj dalej
1Król Stefan nie żył; tron osierocony Zamoyski jeden podpierał, A w bezkrólewiu duch niezgód tłumiony Zajadłość swoją wywierał: Zborowscy, karmiąc zemsty osobiste,Burzyli pokój i prawa ojczyste. 2Z niezmiernym ludem na pole wybrania, Z okropnymi ciągną krzyki; Prymas, krwi bratniej bojąc… Czytaj dalej
1Kiedy dni Piastów przecinał się wątek,A prawo berła w Hedwidze złożone,Na ten jedynie krwi nam lubej szczątekOczy Polaków były obrócone. 2Jaśniała wdzięki królewska dziewica,Pomimo tronu była płci swej chlubą,Wspaniała postać, cudna piękność lica,W mowie, w uśmiechu, w każdym czynie lubą.… Czytaj dalej
