1Kiedy Rewera był w ciężkiej chorobie,A sen mu srogie odbierały bole,Chcąc przynieść jaką ulgę tęsknej dobie,Kazał przywołać szlachetne pacholę. 2„Giermku – rzekł hetman głosem osłabionym –„Siądź przy mym łożu i weź wdzięczną lutnię,„Śpiewaj o jakim rycerzu wsławionymSiadł giermek i tak… Czytaj dalej
1Dobrze się Polsce za Chrobrego działo! Ziścił on kraju nadzieje: Drżał sąsiad, a kmieć orał pole śmiało, Na dworze dziarskie turnieje. 2Gnuśny Mieczysław wszystko po nim zgubił, Bo gdy nieraz szumnym miodem Z pochlebcy swymi zagrzewać się lubił, Ryksa władała… Czytaj dalej
1„Czemuż mię losy zbyt nielitościwe „Na ten smutek zostawiły? „Czemuż, nie zstąpią te włosy już siwe„Do jednej z tobą mogiły?„Z tobąm ja walczył, obce zwiedzał kraje,„Tyś poległ, a ja nieszczęsny zostaję. 2„Pamiętam, kiedy przed laty już wiela „Wysiał cię Czarny… Czytaj dalej
1W żelaznej zbroi i złotej koronie,Otoczon hufcem wojowników zbrojnym,Bolesław Śmiały zasiada na tronie,Gdy kanclerz głosem zawołał potrójnym:„Trzech krewnych książąt, wygnańców z daleka,Od ciebie, Panie, wsparcia twego czeka”. 2Wchodzą: Izasław, książę na Kijowie,Z nim Węgrów, Czechów młodzi królewice,Bela, Jaromir; ci w… Czytaj dalej
1W wyniosłym gmachu dwóch narodów stanyJuż się zebrały na dniu uroczystym:Poważny senat i święte kapłany,I stan rycerski z bułatem stalistym.August na tronie siadł z berłem w prawicy,Wokoło świetni państwa urzędnicy. 2Chodkiewicz z Krnitą podnosili laski,Na litej szacie mieli drogie spięcie,Dzierżał… Czytaj dalej
1Jeszcze Bolesław był małym dziecięciem, Już czuł w sobie żądzę sławy, Bo gdy Sieciecha za Czechów wtargnięciem Król wysyła na Morawy, Młodziuchny książę, widząc szyki zbrojne, Jął prośby swoje przekładać: „Niech i ja, ojcze – rzekł – idę na wojnę,”… Czytaj dalej
1Już Zygmunt August, z Jagiełłów ostatni, Na śmiertelnych leżał marach, Senat, kapłani, lud z nami pobratni Wkoło przy świętych ofiarach Stał w ciężkim żalu: wszędy płacz i jęki, I smutnych dzwonów przeraźliwe dźwięki. 2To martwe ciało i ten kir śmiertelny… Czytaj dalej
1Od dworaków opuszczonaHelena, w stroju niedbałym,Gdy syna trzyma u łona,Co go zwano Leszkiem Białym.Tak szerzy skargi płaczliweNa swe losy nieszczęśliwe: 2„Ty się śmiejesz, dziecię lube!Bo nie znasz twojej niedoli,Nie znasz spisków na twą zgubę:Oto z stryja twego woliWydarłać państwo niecnota.”A… Czytaj dalej
1Uczą nas dzieje i obraz niesprzecznyCiągłych zwycięstw pod StefanemCo może Polska, kiedy król waleczny Umie być wodzem i panem. 2Ledwie Batory osiągnął koronę,Car Iwan wkroczył do Litwy,Rewel i Ryga wojskiem oblężone, Już się zwodzą ciężkie bitwy. 3W Wendzie przemożna, gdy… Czytaj dalej
1Już noc swe smutne rozpostarła cieenie, Gwar tylko słychać wojennego ludu, Tu, owdzie ognisk rozdęte płomienie Przy nich w spoczynku z długich walek trudu Wsparci na tarczach wojownicy stali I o przypadkach bitwy rozmawiali 2Niekiedy księżyc wychodząc z obłoków, Okropnej… Czytaj dalej
