stoję

Jak dawniej — oto stoję na ruinach…

Posted on by admin

Jak dawniej — oto stoję na ruinach Dawnego miasta… zorze wschodzą ranne, Ptaszęta małe spiewają w leszczynach, Niebiosa blade — przejrzyste — jak szklanne. Kilka łabędzich chmur na wschodzie świeci I czerwienieje… i zognia się zorzy Wróżąc — skąd słońce… Czytaj dalej →

Stoję przy oknie – opis przeżycia wewnętrznego

Posted on by admin

Zapada zmrok.. Małe okienko z obrazem na świat. W oddali gasną ostatnie światełka nadziei, że ten dzień zmieni coś na lepsze.Stoję w bezruchu .. Doskonale słyszę swoje myśli .. Zagubione myśli, które przesuwają się powoli, tak bardzo powoli, aby kolejny… Czytaj dalej →