Sybilla pisze
Przez mroki i przez ciszęKart bożych szelest słyszę:Sybilla księgę pisze. Nad wiecznej brzeg otchłaniSchylona groźna pani,Prorocka łuna na niej. Twarz mądra i surowa,W zawiciu wschodnim głowa,Na ustach pieczęć słowa. Skroń perlą zimne poty,W źrenicy grot ma złoty,Przeszywa wieków loty. Na… Czytaj dalej
