Dramat Moliera pt. „Świętoszek” przedstawia rodzinę, której życie zostaje zmienione wraz z pojawieniem się w ich domu Tartuffe’a- obłudnika, który manipuluje głową rodziny- Orgonem i panią Pernelle. Orgon jak i Tartuffe ukazują dwa typy świętoszków.
Akcja utworu zaczyna się w domu Orgona, gdzie mieszka Tartuffe. Dzięki dialogom bohaterów dowiadujemy się, że główny bohater był żebrakiem, który swą świętością i wzorowym zachowaniem zafascynował Orgona, który przygarnął go do swojego domu.
W cytowanym fragmencie utworu żona Orgona, Elmira, próbuje udowodnić swojemu mężowi jakie jest prawdziwe oblicze jego ulubieńca. Wie ona bowiem, że Tartuffe jest oszustem, który próbuje sprawić wrażenie uczciwego, prawego człowieka. W rozmowie tej główny bohater, w odpowiedzi na „zaloty” Elmiry, zwraca się do niej słowami: „Nie uwierzę twym słowom, choć pełnym słodyczy, póki łask twoich, pani, dowód wyraźniejszy powątpienia mego w twą szczerość nie zmniejszy…”. Tym samym Tartuffe zaprzecza swojej pobożności „jeżeli tylko niebo nam na drodze stoi, usunąć tę zawadę leży w mocy mojej”. Definicja grzechu według Świętoszka jest zupełnie inna niż ludzi wierzących. Uważa on, że grzech skrywany przed światem, nie powinien być uznawany za grzech „(…) wcale ten nie grzeszy, kto grzeszy w sekrecie”. Tartuffe przyznaje również, że potrafi on doskonale manipulować Orgonem, zaślepiając go swą fałszywą pobożnością i uczciwością. Dzięki temu, że Tartuffe był świetnym aktorem grającym uczciwego człowieka, niemal ascetę, doprowadził do wygnania z domu przez Orgona jego własnego syna. Jego dwulicowość ukazuje również sytuacja, w której Świętoszek zalecał się do Elmiry, a chciał poślubić jej córkę Mariannę. Ta bezczelność i obłuda są zupełnym przeciwieństwem cech człowieka prawego.
Orgon reprezentuje drugi typ świętoszka. Przed poznaniem i obdarzeniem zaufaniem Tartuffe’a był doskonałym kochającym ojcem, dbającym o rodzinę. Był człowiekiem mądrym i odpowiedzialnym, patriotą szczerze oddanym królowi. Po przyjęciu pod swój dach Świętoszka, staje się on wrogi dla członków swojej rodziny. Nie dba on o sprawy bliskich, troszczy się jedynie o dobro Tartuffe’a. Orgon staje się naiwny, łatwowierny. Nie zauważa, że jest wykorzystywany i oszukiwany. W efekcie wyrzua z domu swojego syna Damisa, łamie dane Waleremu słowo. Orgon traktuje Tartuffe’a jak wyrocznię, która decyduje co jest dobre, a co złe.
Komedia ukazuje dwa typy ludzi: hipokrytę i człowieka usidłanego w jego kłamstwa. Przedstawiając te dwa typy ludzkie, Molier pokazuje jakie niebezpieczeństwa niosą ze sobą te postawy.
