Juliusz Słowacki swoją ostatnią wolę zawarł w wierszu pt. „Testement mój”. JEst on szczególny, bo jego treść jest inna niż w zwykłym testamencie. Autor nie rozporządza swoim majątkiem, tylko przekazuje wartości duchowe. Słowacki żył ponad 150 lat temu, więc dziś czytając jego utwór zastanawiamy się czy nadal jest on aktualny. W mojej rozprawce chciałabym odpowiedzieć na to pytanie.
Zacznę od argumentu przemawiającego za tym, że nie jest on przebrzmiały. Poeta wręcz nakazuje, aby nie zapominać o nim i przekazywać z pokolenia na pokolenie jego czyny i zasługi.
„Lecz wy, coście mnie znali, w podaniach przekażcie,
żem dla ojczyzny sterał moje lata młode”
Następnie chciałabym zwrócić uwagę na to, że testament nie ma konkretnych adresatów. Słowacki zwraca się do wszystkich, także tych, którzy żyją w czasach teraźniejszych.
„Lecz zaklinam- niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec”
Trzecim i ostatnim argumentem, na który również wskazuje powyższy cytat jest ponadczasowość porad. Ludzie mimo upływającego czasu nie zmieniają się i te przesłania odnoszą się do wszystkich, niezależnie od tego w jakich czasach żyli.
Podsumowując, z cała pewnościa mogę stwierdzić, że „Testament mój” jest nadal aktualny. Nie znalazłam żadnych argumentów, które by temu zaprzeczyły. Jego treść poucza nas i przypomina o ludziach, którzy wiele poświęcili dla ojczyzny, jednym z nich był właśnie Juliusz Słowacki.
