Tragedia, utwór dramatyczny, w którym występuje silnie zarysowany konflikt między dążeniami bohatera a wartościami i mocami wyższymi, jakim musi się on przeciwstawić, co prowadzi do nieuniknionej katastrofy. Gatunek powstał w starożytnej Grecji z obrzędów religijnych, a jego klasyczną formę ukształtowali: Ajschylos, Sofokles i Eurypides.
Do tradycji antycznych nawiązywały: tragedia renesansowa, np. J. Kochanowski (Odprawa posłów greckich, wydanie i premiera 1578), a także tragedia klasycystyczna (P. Corneille, J. Racine, A. Feliński).
Własny typ tragedii stworzył W. Shakespeare, przeciwstawiając klasycznym zasadom swobodę kompozycji oraz wprowadzając pierwiastki humorystyczne i groteskowe.
W dramaturgii realizmu tragedia zbliża się do dramatu, powstają też jej odmiany, np.: tragedia mieszczańska (F. Schiller), dramat tragiczny (V. Hugo), dramat historyczny (A.S. Puszkin). Pod koniec XIX w. powodzenie zyskała tragikomedia.
