Unia w Horodle – przesłanki, postanowienia, skutki
Przesłankami nowego układu pomiędzy było położenie kresu nowym niepokojom na granicach obu państw oraz sprawy krzyżackie. Na zjeździe w Horodle w X 1413 ustanowiona została kompletna niezależność Litwy. Po śmierci Witolda na tron Litwy miał wstąpić nowy władca wybrany w porozumieniu ze strona polską. Litwa zobowiązywała się do nie łączenia się z wrogami korony, potwierdzona została równość stron poprzez uzyskanie przez rody bojarskie takich samych przywilejów, jakimi cieszyła się szlachta polska z rąk Jagiełły i Witolda. Zewnętrznym przejawem i manifestacją tego było przyjęcie 50 rodów do herbów szlachty polskiej. Sam akt unii mówił o stanowiskach państwowych analogicznych do tych w Polsce. Unia była wynikiem wspólnych interesów w zakresie kolonizacji ziem ruskich, kontroli polityki państwowej poprzez możnowładcze rody. Była tez utwierdzeniem różnic społecznych, ustroju państwowego i roli władcy. Unia ta ustaliła wzajemne powiązania pomiędzy Polska a Litwą na najbliższe 20 lata także stworzyła warunki do wystąpień przeciw krzyżakom mającym na celu odzyskanie ziem utraconych. Rozwój gospodarczy państwa polskiego i litewskiego nadawał rozmach tej ekspansji i gwarantował przewagę nad przezywającym załamanie gospodarcze i ustrojowe zakonem krzyżackim.
