Książka opowiada o wyrachowanej i zimnej kobiecie, która współpracowała z groźnym przestępcą i pomogła mu w ucieczce przed policją. Jej ekskluzywny dom był meliną schadzek przestępców. Przyczyniła się także do śmierci własnej matki.
Tak w nieobiektywny sposób można opisać bohaterkę książki, według relacji gazety. Autor przedstawia kobietę, która stała się ofiarą brukowca. Poszlaki, które stawia policja przeistaczają się w oskarżenia stawiane przez gazetę. W ten sposób autor pokazuję praktyki stosowane w prasie. Jak poprzez kilka artykułów na autor zdobywa ławę i pieniądze a osoba opisywana pogrąża się w rozpaczy. Odbiera się jej życie społeczne i skazuję na karę.
Katarzyna jest opisana jako osoba zrównoważona, opanowana i spokojna. Nie robi skandalu z powodu artykułów, nie obiecuje zemsty. Jedna jej żal i nienawiść powoli narastają. Następuje dzień w który tłamszone emocje uwalniają się. Wtedy Katarzyna dokonuje zemsty i zabija reportera. Powinno to być przestrogą dla dziennikarzy, powinni zdać sobie sprawę z wagi słów, które piszą. Fabuła książki jest nadal aktualna, bo wciąż czytamy mnóstwo artykułów wtóre są przesycone subiektywizmem.
Natalia_27
