Z łacińskiego „utilis” – (korzystny, pożyteczny). Pogląd ten wynosi użyteczność do nadrzędnej zasady wartościowania uznając ją za kryterium oceny moralnej postępowania człowieka. Miara tego co użyteczne a tym samym dobre jest długotrwałe poczucie bezpieczeństwa, odczuwane przez jednostkę lub cały naród. Zdaniem utylitarystów również literatura powinna przynosić społeczeństwu wartość, mając zastosowanie praktyczne np. nauczając, wychowując, bawiąc.
