Dorastanie Marcina Borowicza -głownego bohatera utworu Stefana Żeromskiego po tytulem „Syzyfowe prace” przypadlo na lata, w ktorych Polska byla pod zaborami.
Marcin pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego rodzicom zlezało na wykształceniu syna, dlatego poslali go do szkoły w Owczarach, a pozniej do gimnazjum w Klerykowie. Chłopiec był pilnym uczniem. Szybko nauczył sie jezyka rosyjskiego, w ktorym odbywaly sie lekcje. Część nauczycieli pochidzila z Rosji i dążyła do wynarodowienia młodych Polakow. Probowano zjednac sobie uczniow przez łaskawość i uprzejmość, zaczęcano ich takze do uczestniczenia w teatrze rosyjskim. Nasz bohater takze ulegl wplywom rusyfikacji. Za mówienie po polsku i przeciwstawianie sie woli nauczyciela groziły kary. Pierwszym uczniem, ktory odwarzyl sie przeciwstawic wynarodowieniu był Tomasz Walecki zwany Figa. To wydarzenie miało miejsce na lekcji historii i dało dużo do myslenia Marcinowi. Pewnego dnia Bernard Zygier zaczał recytowac wiersz Adama Mickiewicza pod tytułem „Reduta Ordona”, wtedy Marcin zrozumiał, ze jest Polakiem i powinien wlczyc o to co polskie. Gdy chłopiec poczułsie patriota, zaczal umawiac sie „na gorce”, aby czytac polska literature.
Pod wplywem tych wydarzen Marcin zmienił sie wewnetrznie, poczuł sie potrzebny swojej ojczyznie-Polsce. Poznał piekne polskie wiersze, powiesci i opowiadania, ktore przetrwaly do dzis i ktorymi my takze mozemy sie zachwycac
