I Pułk Piechoty Legionów pod dowództwem Piłsudskiego, po walkach w Kieleckiem, brał udział w ofensywie austriackiej w kierunku Dęblina i Warszawy , a po jej zakończeniu został przekształcony w I Brygadę. W końcu grudnia brygada stoczyła morderczą kilkudniową bitwę pod Łowczówkiem, jedną z najkrwawszych w dziejach Legionów, odnosząc w niej zwycięstwo. II Brygada sformowana w połowie września 1914 r. – działala w tym czasie w Karpatach, z dala od Polski w niezwykle trudnych warunkach terenowych i klimatycznych. Brygada ta została rzucona do walki przeciw dywizji kozackiej. Polacy wyrzucili Kozaków z terenów Marmorasz Sziget. Po wykonaniu zadania przerzucona została do Galicji, gdzie po cięzkich walkach zdobyła miejscowość Nadwórna i poniosła straty pod Mołotkowem. W listopadzie część Brygady przerzucono na Bukowinę, gdzie toczyła ciężkie boje przez 6 miesięcy.
W maju ruszyła kolejna ofensywa wojsk austriackich, w której uczestniczyły również wojska legionowe. I Brygada brała udział w morderczych bojach pod Konarami i Kozinkiem, a potem prowadziła na tym odcinku walki pozycyjne. W czerwcu brygada poszła za cofającymi się wojskami rosyjskimi i walczyła pod Tarłowem na Podlasiu i na wschód od Bugu, a w pierwszych dniach września została przerzucona na Wołyń. Natomiast II Brygada uczestniczyła w czerwcu 1915 r. w ofensywie wojks austro-węgierskich na Bukowinie, walczyła w rejonie Czernowiec, a jej kawaleria wsławiła się w bitwie pod Rokitną. W październiku przerzucona została na front wołyński, gdzie w ciężkich bojach krwawiły się już I i nowo utworzona III Brygada. W lipcu 1916 r. brygady Legionów brały udział w wstrzymaniu ofensywy Brusiłowa, ponosząc wielkie straty w walkach o Polską Górę i pod Kostiuchnówką.
