Wędrówka jest inspiracją dla wielu wybitnych pisarzy. Stanowi temat do refleksji i dyskusji. Podejmowana, często dla poznania sensu istnienia, odkrycia tego co nieznane, staje się głównym celem w życiu człowieka, a nawet najważniejszą jego częścią.
Aby potwierdzić słuszność tematu mojej pracy odwołam się do utworu „Odyseja” Homera. Odyseusz, w czasie powrotu z wojny do rodzinnej Itaki, przeżywa wiele przygód. Każda z nich, począwszy od wyspy Lotofagów, gdzie udowodnił sobie i towarzyszom cechującą go wytrwałość oraz upór w dążeniu do celu, przez pobyt na wyspie czarodziejki Kirke, z którą zdradził żonę, kończąc na szczęśliwym powrocie do domu, pomaga mu w zdobywaniu doświadczenia. Wswojej dziesięcioletniej podróży nauczył się podejmować ważne decyzje oraz dokonywać trudnych wyborów. Poczuł smak radości i cierpienia.
Podczas swojej tułaczki odwiedził wiele miejsc, poznał ludzi, a pzrede wszystkim samego siebię. Jego żona Penelopa, podczas 20-letniej nieobecności męża, była mu wierna i wyczekiwała powrotu ukochanego
Przez kilka lat Odyseusz podróżując, poznając świat i samego siebię zaznajomił się z ludzmi i zrozumiał ich zwyczaje, poglądy i charaktery. Chciwość, naiwność, samolubstwo- cechy, które przejawiły się w towarzyszach Odysa podczas gługoletniej tułaczki.
Twórcy od wieków próbują udowodnić w literaturze, że człowiek dzięki wędrówce poznaje prawdę oraz odkrywa prawdziweoblicze swoje i innych.
Człowiek przebywając z dala od domu, bliskich odkrywa inne strony życia i dotąd nieznane ludzkie charaktery.
Ps. Przepraszam za błędy oktograficzne i interpunkcyjne. (nigdy nie byłam w tym dobra;) )
