1
Wiesz, kto jest wielkim? – posłuchaj mię chwilę,
Nauczę ciebie
Poznawać wielkość nie tylko w mogile,
W dziejach lub w niebie.
2
Wielkim jest człowiek, któremu wystarczy
Pochylić czoła,
Żeby bez włóczni w ręku i bez tarczy
Zwyciężył zgoła!
3
Niższym się stawszy, on Zawiść poniża,
A Zawiść w czwały
Leci i czepia mu znamiona krzyża,
Wołając: „Mały!”
4
I kłamie sobie, jak kłamała pierwéj,
Gdy on, z westchnieniem,
Przyjmuje sławę i niesławę – nerwy,
Prawdę – sumieniem.
5
Ludzie więc chlubią się, że wielkich znali,
K’temu jedynie,
Iż nie poznają się na wielkim mali
Pierwej, aż zginie.
6
Podobnież niedźwiedź: pierw trupa zakopie,
By dobył z trumny.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Lecz to w Syberii, nie zaś w Europie
Bywa rozumnéj.
