Starożytni Grecy wyobrażali sobie życie po śmierci jako mniej ciekawe niż życie na ziemi. Dusza zmarłego, po przepłynięciu rzeki Styks w łodzi starca Charona, stawała przed trybunałem trzech sędziów: Minosa, Radamantysa i Ajakosa. Tam dusza zmarłego była sądzona, następnie szła w jedno z trzecz miejsc spoczynku wiecznego.
Sprawiedliwi kierowali się na prawo, do Rzeki Zapomnienia- Leto. Napiwszy się wody z niej, zapominali o swym ziemskim życiu. Potem podążali dalej, na Pola Elizejskie. ELIZJUM to kraj wiecznego spokoju i pośmiertnej szczęśliwości, gdzie wyzbyte wszelkich cierpień i pragnień dusze przechadzają się po bladych łąkach, ogarnięte muzyką niewidzialnych lir. Tą częścią podziemia rządził Kronos- ojciec Zeusa, uwolniony przez niego z otchłani Tartaru.
Ci, którzy mięli na sumieniu jakieś grzechy, nie osiągali wiecznego spokoju, ale przebywały w ciemnej sferze Erebu, pozbawieni radości, nic nie odczuwali.
Zbrodniarze szli na lewo, do najokropniejszej części Hadesu- TARTARU. Tam czekały już bobinie zemsty, dzikie Erynie i Kery, pijące ludzką krew. Zaciągały potępieńców w głąb czeluści, do miejsc wyznaczonych przez sędziów kar.
Płynęła tu Rzeka Ognia (PYRIFLEGETON) i czarny Erydan, w którym Tantal cierpiał katusze głodu i pragnienia. Nie opodal Syzyf wtaczał na wysoką górę swój ciężki głaz, Danaidy nieprzerwanie napełniały wodą beczkę bez dna. Tysiące innych potępionych dusz, obciążonych za życia mordem, krzywoprzysięstwem, obrazą bogów, pokutowło tu w wiecznych mękach. Płacz, jęk i wrzask unosiły się nad Tartarem; wszystko jednak zagłuszał potężny ryk Tytanów, którzy nadaremnie usiłowali zwalić bramy wiecznego więzienia.
starzec Charon- przewoźnik dusz zmarłych przez rzekę Styks, będącą granicą między Hadesem a ziemią, za swą usługę otrzymywał zapłatę-jednego OBOLA.
Cerber- potomek pary potworów, Tyfona i Echidne, trójgłowy pies, strzegący bram Hadesu. Cerber został pokonany przez Heraklesa, innym razem został uśpiony muzyką Orfeusza.
bóg Hades- (imię tłumaczy się jako „niewidzialny”), bóg świata podziemnego, krainy umarłych, syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Posejdona, Hery, Hestii i Demeter, porwał i poślubił córkę swej siostry, bogini Deneter, Korę- Persefonę. Hadesa zwano także POLYDEGMONEM, co oznacza „ten, który ma wielu wrogów”.
Bibliografia:
1. Anna Markowska „Mitologia Greków i Rzymian”,
2. wyd. RTW „Podręczna mini encyklopedia mitologii- Grecy, Rzymianie, Celtowie”.
