Charakterystyka Władysława Jagiełły. Czy obraz króla przedstawiony przez Jana Długosza zgadza się z tym co sobie wyobraziłeś na lekcjach historii lub czytając ” Krzyżaków” ?
Akcja powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Krzyżacy” rozgrywa się w XV wieku. Kiedy na tronie Polski zasiadał król Władysław Jagiełło.
Był on synem Olgierda, księcia litewskiego i Marii córki księcia twerskiego, wyznawcy kościoła greckiego. Monarcha przyjąwszy chrzest otrzymał imię Władysław i ożenił się z Jadwigą, która pochodziła z Węgier. Po jej śmierci Jagiełło miał jeszcze trzy żony.
Wyglądem nie wyróżniał się niczym od przeciętnego mężczyzny. Można powiedzieć,że był dosyć niski jak ja króla.
Domyślamy się,że dbał o sylwetkę, gdyż jak podaje man Jan Długosz w swej kronice, był szczupły i kształtny.
Natura obdarzyła go w małe i czarne oczka, które zdradzały jego niecierpliwość i brak koncentracji ; jak pisał Długosz, że oczy króla były niestatecznego wejrzenia i ciągle latające.
Cechowała go chuda, ciągła twarz, zwężona broda i mała główka.
Natura poskąpiła mu nie tylko wysokiego wzrostu, ale również bujnej czupryny. Zważając na fakt,że władca posiadał duże uczy, wielu ludzi uważało go zapewne za niezbyt przystojnego. Korzystne było dla niego to,że był właścicielem grubego głosu. Każdemu królowi gruby i donośmy głos jest potrzebny, lecz nasz król mówił zbyt szybko.
Władysław Jagiełło miał pogodne usposobienie. Posiadał wiele zalet. Największą z nich było to,że był dobroduszny i tolerancyjny. Udowodnij to wiele razy, gdy z łatwością darował ludziom winy. Potrafił w nich widzieć przede wszystkim dobro. Dodawała poddanym otuchy, wspierał ich, aby stawali się lepszymi. Swych rycerzy, którzy dokonali chwalebnego uczynku, nagradzał. Do jego wachlarza zalet można zaliczyć także skromność. Dowodem tego są jego szaty. W powszednie dni nosił prostą odzież i barani kożuch. Nie odpowiadały mu kosztowne klejnoty i drogie futra. Na większe uroczystości zakładał jedynie płaszcz z szarego aksamitu. Mnie najbardziej zaimponował tym,że był prostolinijny, otwarty i nie miał w sobie obłudy. Ostatnią zaletą, którą można przytoczyć to jego wytrzymałość na warunki atmosferyczne jak i trudy życiowe, które znosił bez użalania sie. Hojność zaliczana jest do zalet, jednak u monarchy był to przejaw rozrzutności, na której tracił skarb państwa.
Jego wielką pasją było myślistwo, jednak i tutaj nie potrafił dać umiaru swym przyjemnością. Pochłonięty w swym zamiłowaniu, zaniedbywał sprawy państwa. Lubił też długo spać i wylegiwać się w łóżku. Znany był z tego,że nie znosił zapachu jabłek, natomiast delektował się słodki gruszkami. Chwaliło musię to,że nie pił piwa ani wódki.
Jak przystało na prawdziwego chrześcijanina, często się modlił, spowiadał się i pościł w każdy piątek, jedząc chleb, popijając wodą. W swej modlitwie był bardzo żarliwy, wierny obrządkom religijnym. Corocznie w Wielki Piątek umywał ubogim nogi i ofiarowywał im po dwanaście groszy.
Król ukazany w Kronice Jana Długosza przedstawiony jest jako zwykły człowiek ze swoimi wadami i ułomnościami. W powieści Henryka Sienkiewicza król Władysław Jagiełło otoczony był wielką aulą dostojeństwa. Był wielkim autorytetem dla rycerzy, a oni poważali go i szanowali. Podsumowując, uważam,że Władysław Jagiełło był królem mądrym i sprawiedliwym. Historia potwierdza to.
Ocena nauczyciela : 5
