Niebo-pozorne sklepienie nad ziemią, w dzień bezchmurny koloru niebieskiego, na którego tle obserwuje się ciała niebieskie i ich ruchy. w kosmologii i eschatologii wielu religii jest to strefa świata, nadziemnska kraina szczęśliwości i przeciwstawiania się piekłu, siedziba Boga, bóst i duchów wybranych zmarłych; także o samym Bogu, bóstwu, opaczności.
Tematem utworu Wisławy Szymborskiej jest niebo. Popularny motyw został w wierszu przedstawiony w niezwykły i niecodzienny sposób. Autorka przedstawia niebo za pomocą cech powietrza lub pustki. Tytuł wiersza „Niebo” sugeruje, że utwór będzie o treści religijnej lub o wszechświecie. Podmiot liryczny w rzeczywistości opisuje niebo w sposób zaskakujący, interesujący i prowokujący do zagłębienia się w treść utworu. Tytuł wiersza nie jest namawianiem ludzi do zmiany pojęcia „niebo” tylko spokojnym wyrażeniem jej własnej opinii i podsumowaniem obserwacji.
Przeczytawszy utwór Wisławy Szymborskiej dowiadujemy sie wiele o niej samej, Autorka jest wnikliwym, wrażliwym i kpiącym obserwatorem.Nastrój wiersza nie jest ani posępny ani tym bardziej przygnębiający.
