Wojna o sukcesję austriacką
1. Pierwsza faza wojny o sukcesję austriacką – wojna niemiecka
– działalność Prus budzi dawne roszczenia innych państw
– dynastyczne tytuły mężów córek cesarza
o elektor bawarski Karol Albert
o August III król polski
– roszczenia HIS do posiadłości we WŁ
– SARD chce LOMBARD
– popiera te działania FR
o partia wojenna zyskuje przewagę nad kardynałem
o kierownik tej partii zawiera układy
Fryderyk II – Dolny Śląsk
August III – Górny Śląsk i Morawy
elektor bawarski – Górną Austrię i Czechy
• jemu też cesarska korna
– Maria Teresa nie może liczyć na pomoc Rosji – ta walczy ze SZW
– udzielają jej pomocy finansowej WB, HOL, HANOWER
– nie kwapią się do działań wojennych
– 1741 elektor bawarski koronuje się na arcyksięcia AUS i króla CZ
– 1742 obrany cesarzem jako Karol VII
– Ma Te tajne rokowania z Fryderykiem II
o nie chce się z nikim dzielić Śląskiem
– znajduje tez silne oparcie na Węgrzech
o w zamian z obietnice przywilejów
– ofensywa wspólnych wojsk
– odzyskanie Górnej Austrii i Bawarii
– lawiracje Fryderyka II
– zrywa z AU
– łączy się z SAK
o działania na Morawach i w Czechach
klęska AU pod Chotusicami
rokowania pokojowe z MA TE
traktat we Wrocławiu Berlinie
Śląsk dla PR
• oprócz cieszyńskiego
– Saksonia też się wycofuje, ale z pustymi rękoma
– Ma Te koronuje się na królową Czech
– zażegnane widmo rozbioru
– rozpada się w NIEM stronnictwo antypragmatyczne
– izolacja Bawarii
– Karol VII włóczy się w roli pretendenta
– HISP w 1741 uzyskała od elektora brandenburskiego prawa do posiadłości habsburskich w Italii
– trudny podbój
o flota WB
o droga lądowa przez lawirująca Sardynię
targowanie się na obie strony
– sojusz w Wormacji
o SAR AU WB
– włączanie się nowych sił
– wojna europejska
2. Druga faza wojny o sukcesję austriacką – wojna powszechna
– w pierwszych latach wojny stanowisko niezdecydowane FR
– chodzi jej o przyłączenie posiadłości – Belgii
– połowiczne popieranie
– wojna kolonialna pomiędzy ANG i HIS
– po przejściu SARD i SAK na stronę AU i wycofaniu się PR HISP jedyna sojuszniczka FR
– eskalacja podstawowego konfliktu FR i WB
– po śmierci kardynała Fleury FR podejmuje wojnę na pełną skalę
– Fontainebleau ścisły sojusz FR HIS
o przeciw WB
o drugi pakt familijny
– 1744 formalne wypowiedzenie WB wojny
– przygotowania w Dunkierce
– wypowiedzenie wojny Ma Te
– wojska FR wkraczają do Belgii
– AU nie broni Belgii, ale za to zagraża Alzacji
– wkracza na scenę Fryderyk II
– boi się, że silna AU upomni się o Śląsk
– przy boku FR ma nadzieje na dalsze zdobycze
– chce też od Karola inwestytury na hrabstwo wschodniej Fryzji
– 1744 unia z Bawarią, Palatynatem, Hesją w obronie praw Karola VII
– sojusz z FR
– uderza na Czechy i zajmuje Pragę
– AU i August III próbują odzyskać Śląsk
– nie udaje im się wciągnąć przeciwnika Prus – PL
– PR bronią śląska
– pokój w Dreźnie
– umiera Karol VII
– jego syn nie chce mieć nic wspólnego z koroną AU
– nie udaje się tez rozniecić takiego w AU III
– obrano cesarzem męża Ma TE
– dalej trwa wojna pomiędzy mocarstwami
– FR odnosi sukcesy w Belgii
– Maurycy Saski rozbija armię AU – WB
– zagrożona Holandia zacieśnia współpracę z WB
– syn Jakuba III i Marii Klementyny w Szkocji powstanie
– opanowuje Edynburg i zagraża Londynowi
– pułki z Niderlandów dopiero go powstrzymują
– Karol Edward uchodzi do FR
– ale sprawa jakobicka pogrzebana
– FR formalnie wypowiedziała wojnę Holandii
o chce ją zmusić do zawarcia separatystycznego pokoju
o ku temu skłania się FR oligarchia, ale tam przewrót antyoligarchiczny
o Stany Generalne proklamowały Wilhelma IV dziedzicznym stadhouderem
– we WŁ wojna między Galispanami i Austrosardami
– przewaga państw burbońskich
– infant HIS zajmuje Mediolan
– Karol Emanuel już chciał przejść na stronę FR
– nie dopuszcza do tego HISP
– sytuacja obraca się na korzyść Austrosardów
– zajmują Lombardie i Genuę, zagrażają Nicei
– WB niszczy flotę FR w Tulonie
– rewolta w Genui i wyryczenie AU
– po śmierci Filipa opada zaangażowanie we FR
– znużenie wojną
– FR Maurycy saski tylko coś jeszcze zdobywa
– ROS odnawia sojusz z AUSTR
– armia Repnina Maszeruje przez EU ale nie została użyta
– FR i Anglia pokój w Akwizgranie 1748 pokój
3. Pokój w Akwizgranie 1748
– pierwsza wychodzi z propozycja mediacji między WB i FR Holandia
o status quo ante bellum
– FR chce neutralności Belgii i oddania Toskanii Don Filipowi
– WB nie zgadza się
– AU proponuje zawarcie oddzielnego pokoju FR
o wyraz rozgoryczenia na WB Ma Te
o nie chce oddawać Karolowi Emanuelowi tylu ziem
– propozycja ugody z dworami burbońskimi
o oddanie Don Filipowi Parmy i Piacenzy
o odstąpienie FR części Belgii
o ale Ludwik XV ma zostawić wolna rękę AU w stos. do PR
– FR widzi przeciw wagę AU w PR więc na to nie idzie
– 1748 WB w trudnej sytuacji
– Wilhelm IV stwierdza że HOL już nie da rady
– rysuje się rozkład koalicji
– obawiają się żądań FR co do Belgii
– FR się wydaje że WB jest silna
– WB skwapliwie rokowania pokojowe
– FR bezinteresowna wielkoduszność
– w sprawach kolonialnych status quo ante bellum
– dla Don Filipa i Karola Emanuela to co obiecane w Wormacji
– Prus nie ma w Akwizgranie, ale dzięki FR potwierdzają swe prawa do śląska
– niepodległość Republiki Genueńskiej
– tytuł cesarski Franciszka I
– FR i WB podpisały
– inne państwa niechętnie
o AU bo wprowadzono do traktatu Śląsk
o Hiszpania nie odzyskała Gibraltaru i Minorki
o Sardynia nie uzyskała większości obiecanych w Wormacji ziem
o tylko Fryderyk II się obłowił
– mimo utraty ziem AU obronną ręką
o chwiejność FR
o spokój Turcji
o wczesny zgon Karola VII
o zmienna polityka Fryderyka II
– FR i WB = równowaga
– nadwerężenie sojuszu państw morskich – WB i HOL
– FR nie udaje się narzucić swej supremacji w Niemczech
o travailler pour roi de Prusse
– zacieśnia się familijny sojusz z HIS
– ustalono granice państw włoskich
o 50 letnia era spokoju
–
