ODP.
Badaniem stanu wyżywienia ludności świata zajmuje się wiele organizacji międzynarodowych. Największą jest FAO,czyli Organizacja Narodów Zjednoczonych od Spraw Wyżywienia i Rolnictwa. Z uzyskanych danych wynika, że nie we wszystkich obszarach świata stan wyżywienia ludności jest zadowalający.
Za wystarczającą dobowe racje wyżywienia przyjmuje się 2700 kal. Biorąc to pod uwage można wyróżnić trzy grupy państw:
– Państwa o wyżywieniu zbyt obfitym (nadkonsumpcjia)powyżej 3000 kal. na dzień- arabskie kraje naftowe, kraje Ameryki Północnej, Europa, Azja Północna (Rosja),Nowa Zelandia, Australia.
W wielu krajach na skutek postępu agrotechnicznego, poprawy ochrony roślin wzrosła produkcja rolna i powstał nadmiar żywności np. w Stanach Zjednoczonych.
– Państwa o wyżywieniu wystarczającym( normalnym) -zachodnia Azja (Chiny, Japonia), Ameryka Południowa (wschodnia część)
– Państwa o wyżywieniu niedostatecznym (głodowym)-kraje afrykańskie: Etiopia,Sudan, Czad,,Mali, Somalia, Mozambik.W Afryce maleje ilość żywności przypadającej na jednego mieszkańca. Przyczyną jest szybki przyrost naturalny i zła polityka tych krajów. Władze Afrykańskie koncentrują się na eksporcie uprawianych roślin, co wynika z trudnej sytuacji gospodarczej tych krajów do tego dochodzą zadłużenia.Jednocześnie postępuje tam uzależnienie od żywności importowanej, konflikty wewnętrzne i epidemie.
Kraje azjatyckie: Bangladesz,Kambodża, Indie.
Kraje Ameryki Południowo-Środkowej: Boliwia, Peru, Ekwador, Nikaragua.
Polska leży w obszarze zaznaczonym na mapie jako państwo o dość obfitym wyżywieniu.Jednak jakość spożywanego przez Polaków pożywienia nie jest najlepsza, jemy tłusto, zbyt mało warzyw,owoców i produktów bogatych w białka.
Przyczyną niedoborów żywności na świecie jest na ogół bardzo szybki wzrost liczby ludności, nie współmierny z rozwojem produkcji żywności. Problem wyżywienia ludności świata ma coraz większe znaczenie wobec wzrastającego zaludnienia, degradacji środowiska, wzrostu wydajności rolnictwa, przy jednoczesnym wyczerpywaniu gruntów uprawnych i zasobów słodkiej wody.
Obecnie produkcja żywności na świecie jest większa niż kiedykolwiek w dziejach człowieka, a mimo to wiele krajów odczuwa dotkliwy brak żywności. Ocenia się jednak, że istnieją warunki wyżywienia całej ludności na świecie i to pomimo znacznego przyrostu naturalnego.
Możliwości poprawienia sytuacji jest wiele i zależy głownie od polityki krajów i wzajemnej współpracy.
W wielu krajach należy przeprowadzić reformę rolnictwa. Przede wszyskim przejść z rolnictwa ekstensywnego na intensywne, które jest bardziej opłacalne i wydajne.Małe gospodarstwa są już nie opłacalne a ich rozdrobnienie powoduje zmniejszenie produkcji.
Problem ten dotyczy między innymi Polski, gospodarowanie ziemi jest w dużym stopniu ekstensywny. Małe gospodarstwa nie wykorzystują w pełni postępu technicznego, biologicznego i organizacyjnego.Gospodarstwa w Polsce są mniejsze niż w innych państwach europejskich np. 10 razy mniejsze niż w Wielkiej Brytanii, dlatego nasze plony są niższe niż plony uzyskiwane przez rolników Europy Zachodniej.
Oprócz tego, aby zwiększyć produkcie należy bardziej nawozić gleby pod uprawy w ten sposób rolnictwo uniezależnia się od żyzności gleb.
Należy uprawiać produkty o dużej opłacalności a małych wymaganiach.Dzięki genetyce tworzyć doskonalsze odmiany roślin(tj. pszenżyto) i zwierząt.
Powinno się unowocześnić produkcie rolną i zwierzęcą poprzez nowe maszyny, stworzenie lepszych warunków, utrzymywanie zwierząt gospodarczych w dobrym stanie (np. rozwój weterynarii na wsi).
Można także specjalizować całe regiony w produkcji określonych artykułów, dzięki temu wzrośnie produkcja.
Wszystko to może pomóc w produkcji większej ilości żywności jednak nie zlikwiduje to całkowicie problemu głodu. Dokupi ludzie nie zaczną sobie wzajemnie pomagać, zawsze znajdą się obszary gdzie ludzie głodują.
