„Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie” to pieśn patriotyczno- obywatelska. Rozpoczyna się apostrofą, czyli bezpośrednim zwrotem do adresta- rządzący państwem. Teza myślowa zawarta w utowrze to fakt, iż rządzący powinni mieć na uwadze dobro ogółu, a nie osobiste. Argumenty potwierdzające tezę: rzeczą naturalną, pochodzącą od Boga jest to, że są rządzący i im poddani: „zwierzchność nas stadem bożym zawierzono”, ponad to rządzący to namiestnicy Boga: „miejsce Boga na ziemi”. Rola władcy to nie przywileje, ale większe obowiązki. Każdy władaca będzie za swoje czyny rozliczony. Rządzący będą osądzeni tak jak każdy inny człowiek. Pueta to powtórzenie tezy. Zwykły człowiek gubi swoim grzechami tylko siebie- mniejsze konsekwencje, rządzący całe miasta, a nawet państwa.
