Lp. /km Godzina Miejscowość Cel Zabytki
1. 0 km 12:00 Mielec
2. 289 14:30 Cieszyn Toaleta ,Przejście graniczne
3. 454 km 19:10 Holubice Toaleta
4.844 km 23:19 Graz-West Toaleta
5. 1460 km 5:48 Rawenna Dojazd do Hotelu-Śniadanie
6.1460 km 7:00 Rawenna Mauzoleum Galli Placydii (440). Baptysteria: Ortodoksów (V w.), Arian (VI w.). Oktogonalny kościół S. Vitale (526-547). Bazylika S. Apollinare Nuovo (VI w.). Pozostałości tzw. pałacu Teodoryka Wielkiego (VI w.). Mauzoleum Teodoryka Wielkiego (w pobliżu miasta, VI w.). Baptysterium S. Giovanni in Fonte (przebudowane w V w. z term rzymskich).Kościoły: Spirito Santo (VI, XVI w.), S. Giovanni Evangelista (V, XII-XIV w.), S. Francesco (V, XII-XVIII w.), S. Maria in Porto Fuori (XI, XVI w.), S. Chiara (XIII w.), S. Domenico (XIII-XIV, XVII-XVIII w.), S. Giovanni Battista (XVII w.), S. Maria in Porto (XVI, XVIII w.). Katedra (XVIII w.). Grobowiec Dantego (1780). Ratusz (XV, XVII w.). Palazzo Veneto (XV, XVI w.). Rocca Veneziana (XV, XVII-XVIII w.). Loggia del Giardino (XVI w.). Pałace (XVIII w.). W pobliżu Rawenny znajduje się kościół S. Apollinare in Classe (535-549) z dekoracją mozaikową w absydzie
7.1510 km 11:00 Viserba Włochy w Miniaturze
8.1560 km 17:00 Rawenna Kolacja , Nocleg
9.1560 km 6:30 Rawenna Śniadanie, Wyjazd
10. 1620 km 8:00 Rimini Łuk Augusta – końcowy punkt Via Flaminia (27 p.n.e.), most Tyberiusza (I w. p.n.e.), średniowieczne pałace – del Arengo (XIII w.), del Podesta (XIII w.), kościół S. Francesco (XIII w., przebudowany wg projektu L.B. Albertiego w XV w. na mauzoleum Malatestów), ruiny zamku Malatestów (XV w.), ratusz (XVI, XVII w.), kościoły – S. Giuliano (XVI w.), S. Agostino (XIII, XVII w.), S. Maria dei Servi (XIV w.).
11. 1690 km 12:00 Peasaro
12. 1800 km 17:00 Rawenna Kolacja, Nocleg
13. 1800 km 6:30 Rawenna Śniadanie, Wyjazd
14. 1950 km 8:30 San Marino Zabytki: mury obronne (XIII-XIV w.), twierdze: La Rocca (XI, XV, XVII w.), La Cesta (XV w.). Pałace: Valloni (XV, XVII w.), del Governo (XIX w.). Kościoły: S. Francesco (XIV, XVII-XIX w.), S. Pietro (XVI, XIX w.), S. Martino (XIX w.).
15. 2100 km 11:30 Bologna Zabytki: ruiny budowli rzymskich, jeden z cenniejszych zespołów budowli średniowiecznych (układ ulic centralnej części miasta na miejscu rzymskiego): m.in. bazylika S. Stefano (XI-XIII w., wzniesiona na ruinach pogańskiej świątyni), kompleks budowli sakralnych z XI-XIII w. m. in. kościół S. Sepolcro (XII w.), romańska katedra La Metropolitana (przeb. w XVI-XVIII w.), liczne kościoły got. m. in. Franciszkanów (XIII w.), S. Domenico (XIII-XVIII w.) – we wnętrzu słynny grób Św. Dominika, zwany Arca, z rzeźbami Michała Anioła, S. Petronio (XIV-XVII w., rzeźby na portalu J. della Quercia z 1425), romańskie i gotyckie wieże mieszkalne (Asinelli i Garisenda z XII w., Arengo z XIII w.), zespół wielu gotyckich i renesansowych pałaców (m.in. Palazzo Comunale (ratusz), Re Enzio i Podestá z XIII w., Mercanzia – izba handlowa z XIV w., Bevilacqua 1477-82 w.) i domów (Casa Gradiz z XV w., Casa Isolani z XIII w.), gmach uniwersytetu (XVI w.), barokowa katedra S. Maria dei Servi, z arkadowym dziedzińcem (XIV w.), barokowe budowle świeckie (m. in. teatr z XVIII w.)
16. 2200 km 17:00 Rawenna Kolacja, Nocleg
17.2200 km 7:00 Rawenna Śniadanie, Wyjazd
18.2240 km 8:30 Forli`
19.2400 15:00 Padwa Zabytki: ruiny rzymskiego amfiteatru, romańsko-gotycka bazylika Św. Antoniego (XIII, XIV, XV w.) z bogatym wyposażeniem wnętrza (m.in. renesansowy grób św. Antoniego), przed bazyliką słynny posąg Gattamelaty dłuta Donatella (1447), kościół degli Eremitani (XIII w.) z freskami A. Mantegni (zniszczony w 1944, odbudowany), kaplica degli Scrovegni (XIV w.) z freskami Giotta.Oratorium S. Giorgio (XIV w.), Scuola di S. Antonio z freskami Tycjana i Scuola di S. Rocco (XV, XVI w.), Loggia del Consiglio (1501), katedra (XVI, XVIII w.), ratusz i budynki uniwersyteckie (XVI w.), Palazzo della Ragione (XII, XIV, XVI w.), Palazzo degli Anziani (XIII w.), Palazzo del Capitano (XV w.), Palazzo Mantova-Benavioles (XVI w.).Wyjazd do kraju
20.2880 km 20:00 Graz-West Toaleta
21.3420 km 3:00 Cieszyn Toaleta
22.3700 km 8:00 Mielec
OPIS MIAST
Rawenna
Rawenna, Ravenna, miasto w północno-wschodnich Włoszech, w prowincji Emilia-Romania, 12 km od wybrzeży Morza Adriatyckiego, z którym jest połączone kanałem. 136,7 tys. mieszkańców (1991).
Historia
Założona prawdopodobnie przez Umbrów, ok. 191 p.n.e. przeszła pod panowanie Rzymu. Za czasów cesarza Oktawiana Augusta szybko rozwijała się jako baza morska floty rzymskiej. Tutejszy port mógł pomieścić ponad 250 okrętów. 404 n.e. cesarz Honoriusz przeniósł do Rawenny stolicę cesarstwa zachodniorzymskiego.
Do ostatecznego upadku cesarstwa w 476 główna siedziba cesarzy. Tutaj też rezydowali Odoaker i król Ostrogotów Teodoryk Wielki. 540-751 należała do Bizancjum. 565-751 stolica egzarchatu raweńskiego. 751-754 pod panowaniem Longboardów, których wyparł Pepin Mały, władca Franków. Formalnie przekazana przez Pepina papieżowi, faktycznie prowadziła politykę niezależną od Watykanu.
W XIV w. rządzona przez ród Polentów, 1449 przeszła pod panowanie Wenecji, w 1509 powróciła do Państwa Kościelnego. 1860 włączona do zjednoczonych Włoch.
Ośrodek przemysłu chemicznego (produkcja kauczuku syntetycznego i nawozów sztucznych), spożywczego (cukrownie, młyny, produkcja konserw i wina), włókienniczego, metalowego, drzewnego i ceramicznego.
Zabytki
Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Dobry Pasterz Mozaika
Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Mozaika w San Apolinore Nuovo
Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.Błąd! Nie zdefiniowano zakładki. Pałac Teodoryka Wielkiego
Mauzoleum Galli Placydii (440). Baptysteria: Ortodoksów (V w.), Arian (VI w.). Oktogonalny kościół S. Vitale (526-547). Bazylika S. Apollinare Nuovo (VI w.). Pozostałości tzw. pałacu Teodoryka Wielkiego (VI w.). Mauzoleum Teodoryka Wielkiego (w pobliżu miasta, VI w.). Baptysterium S. Giovanni in Fonte (przebudowane w V w. z term rzymskich).
Kościoły: Spirito Santo (VI, XVI w.), S. Giovanni Evangelista (V, XII-XIV w.), S. Francesco (V, XII-XVIII w.), S. Maria in Porto Fuori (XI, XVI w.), S. Chiara (XIII w.), S. Domenico (XIII-XIV, XVII-XVIII w.), S. Giovanni Battista (XVII w.), S. Maria in Porto (XVI, XVIII w.). Katedra (XVIII w.). Grobowiec Dantego (1780). Ratusz (XV, XVII w.). Palazzo Veneto (XV, XVI w.). Rocca Veneziana (XV, XVII-XVIII w.). Loggia del Giardino (XVI w.). Pałace (XVIII w.). W pobliżu Rawenny znajduje się kościół S. Apollinare in Classe (535-549) z dekoracją mozaikową w absydzie.
Rimini
Rimini, miasto w północno-wschodnich Włoszech, położone przy ujściu rzeki Marecchia do Morza Adriatyckiego, w regionie Emilia-Romania. 130,9 tys. mieszkańców (1991).
Historia
W starożytności osada Umbrów. Od 268 p.n.e. rzymska kolonia Ariminum. 359 n.e. odbył się tu sobór zwołany przez papieża Konstantyna II. Po upadku cesarstwa zachodniorzymskiego pod panowaniem Bizancjum (od 538). Następnie pod rządami Gotów, Longobardów i Franków. 756 przekazane przez Pepina III papieżowi.
Od 1115 samodzielna komuna miejska. Od końca XIII w. w posiadaniu rodu Malatesta. W XV w. jeden z ważniejszych ośrodków włoskiego odrodzenia. 1528 włączone do Państwa Kościelnego. Od 1860 w Królestwie Włoch. Przemysł chemiczny, maszynowy, spożywczy. Port rybacki. Kąpielisko morskie o międzynarodowej sławie.
Zabytki
Łuk Augusta – końcowy punkt Via Flaminia (27 p.n.e.), most Tyberiusza (I w. p.n.e.), średniowieczne pałace – del Arengo (XIII w.), del Podesta (XIII w.), kościół S. Francesco (XIII w., przebudowany wg projektu L.B. Albertiego w XV w. na mauzoleum Malatestów), ruiny zamku Malatestów (XV w.), ratusz (XVI, XVII w.), kościoły – S. Giuliano (XVI w.), S. Agostino (XIII, XVII w.), S. Maria dei Servi (XIV w.).
Pesaro
Marche, region w środkowej części Włoch. Powierzchnia 9,7 tys. km2. 1436 tys. mieszkańców (1990). Stolica Ankona. Zajmuje wąski pas niziny wzdłuż wybrzeża Morza Adriatyckiego oraz silnie rozcięte dolinami, wyżynne i górzyste tereny Apeninow (Apenin Umbryjsko-Marchijski). Gęsta sieć hydrograficzna (m.in. rzeki: Metauro, Potenza, Chienti). Region rolniczo-przemysłowy. Uprawia się pszenicę, oliwki, winorośl, buraki cukrowe, a także drzewa owocowe i warzywa.
Hodowla bydła i trzody chlewnej. Wydobycie gazu ziemnego i siarki. Przemysł chemiczny (Pesaro, Ascoli Piceno, Falconara Marittima), stoczniowy (Ankona), elektrotechniczny, materiałów budowlanych, papierniczy (Pesaro) i spożywczy (Ankona – przetwórstwo ryb). Rozwinięta turystyka. Liczne kąpieliska nadmorskie i ośrodki wypoczynkowe (m.in. Fano San Benedetto, Pesaro).
Bologna
Bolonia, miasto we Włoszech, na południowym skraju Niziny Padańskiej, nad kanałem łączącym miasto z rzeką Rene (uchodzi do Morza Adriatyckiego), u podnóży Apeninów, na północ od Florencja, stolica regionu Emilia-Romania i ośrodek administracyjny prowincji Bolonia. 385 tys. mieszkańców (1996)
Starożytne osiedle Felsina, założone przez Etnów ok. 500 p.n.e. Od 189 p.n.e. kolonia rzymska. W 756 wcielona została do Państwa Kościelnego. Od początku XII w. tworzyła wolną komunę miejską. W 1560, na kolejne trzy stulecia, dostała się ponownie pod władzę papieży. Następnie weszła w skład zjednoczonych Włoch. W 1945 ciężkie walki z Niemcami o wyzwolenie Bolonii toczył 2 Korpus Polski. W ich wyniku rozbite zostały 3 dywizje niemieckie
Duży ośrodek gospodarczy bogatego regionu przemysłowego i urodzajnego obszaru rolniczego oraz ośrodek turystyczny o międzynarodowej sławie. Rozwinięty przemysł spożywczy o różnorodnych branżach, maszynowy (maszyny rolnicze, silniki elektryczne), skórzano-obuwniczy (wielkie garbarnie i fabryki obuwia), środków transportu (samochody, tabor kolejowy, ciągniki, motocykle), elektrotechniczny, chemiczny, precyzyjny, ceramiczny (wyroby z majoliki). Jeden z gł. węzłów kolejowych i drogowych kraju, port lotniczy.
Znany ośrodek kulturalno-naukowy: jeden z najstarszych w Europie uniwersytetów (założony w XI w., słynny w XII-XIII w.), wyższa szkoła sztuk pięknych, ośrodek badań jądrowych, wielkie biblioteki: miejska i uniwersytecka, zbiory w konwersatorium. Liczne muzea m. in. Museo Civico (zał. 1712, od 1881 w Palazzo Galvani, sztuka prehistoryczna i starożytna m.in. umbryjskich i etruskich nekropolii), Pinacoteca (malarstwo szkoły bolońskiej m.in. Carracci, F. Albani, G. Reni,
Guercino, P. Tibaldi; dzieło Rafaela Św. Cecylia).
Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.Błąd! Nie zdefiniowano zakładki.BOLONIA
Zabytki: ruiny budowli rzymskich, jeden z cenniejszych zespołów budowli średniowiecznych (układ ulic centralnej części miasta na miejscu rzymskiego): m.in. bazylika S. Stefano (XI-XIII w., wzniesiona na ruinach pogańskiej świątyni), kompleks budowli sakralnych z XI-XIII w. m. in. kościół S. Sepolcro (XII w.), romańska katedra La Metropolitana (przeb. w XVI-XVIII w.), liczne kościoły got. m. in. Franciszkanów (XIII w.), S. Domenico (XIII-XVIII w.) – we wnętrzu słynny grób Św. Dominika, zwany Arca, z rzeźbami Michała Anioła, S. Petronio (XIV-XVII w., rzeźby na portalu J. della Quercia z 1425), romańskie i gotyckie wieże mieszkalne (Asinelli i Garisenda z XII w., Arengo z XIII w.), zespół wielu gotyckich i renesansowych pałaców (m.in. Palazzo Comunale (ratusz), Re Enzio i Podestá z XIII w., Mercanzia – izba handlowa z XIV w., Bevilacqua 1477-82 w.) i domów (Casa Gradiz z XV w., Casa Isolani z XIII w.), gmach uniwersytetu (XVI w.), barokowa katedra S. Maria dei Servi, z arkadowym dziedzińcem (XIV w.), barokowe budowle świeckie (m. in. teatr z XVIII w.)
Forli`
Forli, miasto w północnych Włoszech, nad rzeką Montone, w regionie Emilia-Romania, ośrodek administracyjny prowincji Forli. 110 tys. mieszkańców (1990).
Centrum handlowe regionu rolniczego (uprawa głównie buraków cukrowych, sadownictwo). Przemysł włókienniczy, fajansowy, obuwniczy, chemiczny, meblarski, środków transportu (samochodowy), spożywczy. Miejscowość turystyczna.
San Marino
San Marino, stolica państwa San Marino, położona na stokach Monte Titano (Apenin Toskańsko-Emiliański). 4 tys. mieszkańców (1993). Niewielki przemysł spożywczy, włókienniczy, ceramiczny. Wyrób pamiątek, biżuterii. Ośrodek turystyczny o znaczeniu międzynarodowym. Liczne hotele.
Zabytki: mury obronne (XIII-XIV w.), twierdze: La Rocca (XI, XV, XVII w.), La Cesta (XV w.). Pałace: Valloni (XV, XVII w.), del Governo (XIX w.). Kościoły: S. Francesco (XIV, XVII-XIX w.), S. Pietro (XVI, XIX w.), S. Martino (XIX w.).
San Marino, Republika San Marino, Repubblica di San Marino, państwo w Europie Południowej. Niewielka enklawa w Apeninach, w północnej części Włoch, ok. 18 km od wybrzeża Morza Adriatyckiego. Powierzchnia 61 km2, 23 tys. mieszkańców (1993).
Stolica San Marino (4 tys. mieszkańców, 1993).
Większe miasta (1991): Serravalle/Dagano (4,5 tys.), Borgo Maggiore (2,2 tys.), Murata (1,4 tys.).
Język urzędowy włoski.
Jednostka monetarna 1 lir włoski = 100 centesimi.
Ludność
Skład etniczny: Sanmarińczycy (84,9%), Włosi (14,6%).
Religia: katolicy (95,2%), bezwyznaniowcy (3%). Średnia długość życia: mężczyźni 70,7 lat, kobiety 76,2 lat.
Warunki naturalne
Znaczną część powierzchni kraju zajmują góry (Apenin Toskańsko-Emiliański) ze szczytem Monte Titano (739 m n.p.m.). Klimat śródziemnomorski. Średnia temperatura powietrza i średnie opady dla stolicy kraju wynoszą: w styczniu 5°C i 75 mm, w lipcu 25°C i 20 mm.
Historia
Wg tradycji w IV w. osiedlił się tu św. Marinus z grupą chrześcijan chroniąc się przed prześladowaniami. W XII w. samodzielna komuna miejska rządzona przez konsulów. Atakowane przez władający w Rimini ród Malatesta, szukało protektoratu u władców Urbino, rodziny Montefeltro, której podporządkowane było od XIII w. Od XVII w. ponownie niezależne, przetrwało do naszych czasów jako relikt włoskich miast-państw. W XIX w. San Marino udzieliło schronienia wielu włoskim działaczom narodowym (m.in. G. Garibaldiemu), narażając się na zbrojną interwencję Austrii i papieskiego Rzymu (1851).
Po odrodzeniu zjednoczonego państwa włoskiego od 1862 pozostało niezależne, potwierdzając swój status serią traktatów (1862, 1872 i 1897, ostatni 1977). Okupowane przez Niemcy 1943, którym wypowiedziało wojnę w 1944. Wyzwolone 1944 przez wojska brytyjskie i amerykańskie.
Ustrój polityczny
Wielopartyjna republika z jednoizbowym parlamentem – Wielką Radą Generalną z 60 miejscami.
Gospodarka
Podstawą gospodarki San Marino jest turystyka, rolnictwo i hodowla bydła. Uprawia się: zboża, winorośl i drzewa owocowe. Rozwinięty przemysł włókienniczy, skórzany, ceramiczny, kamieniarski (terakota), spożywczy oraz masowa produkcja pamiątek dla turystów i znaczków pocztowych dla kolekcjonerów.
Dochód narodowy 6000 USD na 1 mieszkańca (1991). Struktura zatrudnienia: usługi – 52,4%, przemysł – 41,7%, rolnictwo – 2,2%. Handel zagraniczny: eksportuje się głównie wino, pszenicę, wełnę, drewno, ceramikę i znaczki, natomiast importuje się towary gotowe, oleje i złoto. Głównym partnerem handlowym są Włochy.
Padwa
Padwa, Padova, miasto w północno-wschodnich Włoszech, w rejonie Wenecja Euganejska, na Nizinie Padańskiej, nad rzeką Bacchiglione. 212,6 tys. mieszkańców (1993).
Założycielem miasta był – wg podań – obywatel starożytnej Troi, Antenor. W czasach rzymskich znana pod nazwą Patavium. Wzmiankowana prawdopodobnie w 302 p.n.e., o czym wspomina rzymski historyk Liwiusz urodzony w tym mieście w 59 p.n.e. 601 n.e. zniszczona przez Longobardów.
W XI-XIII w. jedno z najszybciej rozwijających się miast włoskich, w tym okresie mieszkał i tworzył w Padwie poeta Dante Alighieri. 1222 powstał uniwersytet, w którym studiowało wielu Polaków (m.in. M. Kopernik, J. Kochanowski). 1318-1405 pozostawała we władaniu rodu Carrara, następnie do 1797 popadła w zależność od Wenecji.
1815-1866 pod panowaniem Austrii, ośrodek włoskiego ruchu niepodległościowego (Risorgimento). W lutym 1848 wybuchło w mieście powstanie. Od 1866 w składzie Zjednoczonego Królestwa Włoch. Silnie zniszczona podczas II Wojny Światowej
Duży ośrodek przemysłowo-handlowy. Rozwinięty przemysł maszynowy, elektrotechniczny, środków transportu i włókienniczy. Nadto zakłady przemysłu chemicznego (produkcja włókien sztucznych), metalowego i spożywczego. Ważny węzeł kolejowy i drogowy. Uniwersytet. Ośrodek turystyczny.
Zabytki: ruiny rzymskiego amfiteatru, romańsko-gotycka bazylika Św. Antoniego (XIII, XIV, XV w.) z bogatym wyposażeniem wnętrza (m.in. renesansowy grób św. Antoniego), przed bazyliką słynny posąg Gattamelaty dłuta Donatella (1447), kościół degli Eremitani (XIII w.) z freskami A. Mantegni (zniszczony w 1944, odbudowany), kaplica degli Scrovegni (XIV w.) z freskami Giotta.
Oratorium S. Giorgio (XIV w.), Scuola di S. Antonio z freskami Tycjana i Scuola di S. Rocco (XV, XVI w.), Loggia del Consiglio (1501), katedra (XVI, XVIII w.), ratusz i budynki uniwersyteckie (XVI w.), Palazzo della Ragione (XII, XIV, XVI w.), Palazzo degli Anziani (XIII w.), Palazzo del Capitano (XV w.), Palazzo Mantova-Benavioles (XVI w.).
