Moim zdaniem tytuł noweli Stefana Żeromskiego ‚ Siłaczka ‚ można różnie wyjaśnic. Nowela napisana jest w epoce pozytywizmu, który toczy się w okół hasła : ‚praca u podstaw’. W tłumaczeniu praca z najuboższymi warstwami społeczeństwa, szerząca podstawę higieny, poczucia narodowego. Treśc ‚ Siłaczki ‚nawiązuje do problemów zacofanego ludu i ubóstwa chłopstwa polskiego. Jako bohaterów uczynił dwójkę ludzi: świeżo po studiach lekarza, zamieszkałego i pracującego w Obrzydłówku i młodą nauczycielkę Stasię. Ich ideą było podnieśc poziom życia chłopstwa pozostających wciąż w realiach niemalże śnierdniowiecznych. Po przez ‚ Siłaczkę ‚w rozumieniu tej książki pojmuję się osoba oddana idei niesienia oświaty nawet kosztem utraty zdrowia i własnego życia. Odzwierciedleniem tej postaci jest własnie Stasia – wiejska nauczycielka. Nowela ta zadaje sobie wiele pytań wśród których szczególną uwagę zasługuje problem inteligenta końca XIX wieku. Czy należy poświęcac swoje prywatne życie czy raczej dbaĆ tylko o swoje własne potrzeby. Żeromski wykazał, że w konfrontacji z rzeczywistością realizacja wzniosłych idei jest niemożliwa, ponieważ jednostka nie zmieni zbiorowości, nawet, jeżeli dysponuje taką siłą i energią, jak Siłaczka (przecież w końcu ponosi klęskę, nie zmienia sytuacji i pozycji chłopów).
