W dzisiejszych czasach nie mamy wątpliwości, dlaczego zachodzą różne zjawiska przyrody. Jednak ludzie w starożytności nie mieli takich środków jak my, dlatego wszystko co się działo na Ziemi próbowali wyjaśnić za pomocą fantastycznych opowieści, nazywanych mitami. Lecz nie tylko z tego powodu pisano mity. Postaram się wyjaśnić ich istotę na podstawie mitu o Heliosie.
Helios był to bóg słońca, jest to pierwszy przykład myślenia mitycznego, ponieważ w mitologii każdy bóg zajmował się jakąś dziedziną. Co dzień wyjeżdżał on swoim wozem budząc słońce, okrążał całą ziemię i wieczorem zatapiał się w wodach Oceanu. Tak właśnie mitologia wyjaśnia zjawisko wschodu i zachodu oraz budowę przestrzeni. Bóg słońca mieszkał w pałacu wraz z Dniami, Nocami, Miesiącami, Latami i Stuleciami. Grecy upersonifikowali te zjawiska, bo pomimo tego, że dzielili rok na miesiące i miesiące na dni, nie mogli pojąć dlaczego tak się dzieje.
Helios miał syna Faetona, któremu obiecał spełnić każdą prośbę. Nie przewidział, że syn będzie chciał przejechać się słonecznym wozem. Jednak honor, który mieli mityczni bohaterowie, nie pozwolił mu odmówić spełnienia życzenia. Podczas podróży Faeton nie umiał poradzić sobie z prowadzeniem wozu. Poprzez jego nieumiejętną jazdę, czyli zbaczanie z trasy, Grecy wyjaśnili, dlaczego Etiopii mają czarną skórę, a w Afryce jest pustynia. Dzeus ukarał syna Heliosa rażąc go piorunem w wyniku czego Faeton wpadł do rzeki i od jego imienia nazwano lekki powóz. Starożytni wierzyli bardzo w potęgę słońca, dlatego wzywali Heliosa na świadka przy wyjaśnianiu różnych spraw. Oczywiście też, jak każdemu z bogów oddawali cześć, lecz nie miał on świątyń ani ołtarzy. Jedynie na wyspie Rodos stał jego posąg, który ?witał? wpływające statki do portu.
Pewnego dnia przyszedł do niego syn jego Faeton z ogromną prośba. Chciał aby pozwolił mu ojciec raz jeden wyjechać na wozie słonecznym. Mimo przekonywania ojca, że jest to bardzo niebezpieczne Faeton upierał się przy swej prośbie. Helios nie mając wyboru zgodził się. Wyjechał wiec syn boga słońca na wozie ognistym i wtem nieśmiertelne rumaki poczuły, że niepewna dłoń je prowadzi. Zboczyły wiec zaraz ze swej drogi powodując ogromną liczbę kataklizmów na ziemi. Zeus widząc co się dzieje raził Faetona piorunem, który momentalnie spadł z rydwanu do rzeki. Tak się skończyła historia bożyca.
Myślenie mityczne jest bardzo ważne, nawet w naszych czasach. Dzięki niemu możemy poznać myśli ludzi, którzy żyli tak dawno temu. Fantastyczność mitów pozwala nam także rozwinąć naszą wyobraźnię, aperypetie bohaterów uczą nas jak nie powinniśmy postępować w życiu. Myślenie mityczne jest to myślenie nierealne, fantastyczne. W starożytnej Grecji ludzie stosując je bardzo często wyjaśniali wiele zjawisk otaczającego świata. Tak też było w przypadku boga słońca czyli Heliosa.
Ówcześni ludzie stworzyli sylwetki wielu bóstw w celu odkrycia tajemnic natury. Tak tez Demeter była boginią urodzaju, Atena boginią mądrości a Posejdon bogiem mórz. Tak powstała ogromna ilość mitów. Według starożytnych królestwo słoneczne podzielona było miedzy dwóch bogów. Apollo wyobrażał dobrą i wielką potęgę słońca a Helios zaś musiał objeżdżać całą ziemie swym słonecznym rydwanem w celu oświetlenia ziemi.
Pałac Heliosa był cudnie ozdobiony. Cały ze złota, pełen drogich kamieni i ozdób z kości słoniowej. Na ścianach wyrzeźbione były przeróżne historie. W wielkiej sali zaś na złotym tronie siedział Helios ubrany cały w purpurę, świecący tak ze nikt nie śmiał się na niego spojrzeć w obawie przed utrata wzroku.
Helios nie był czczony w wielu miastach. Jedynie wyspa Rodos składała mu należną cześć przed wszystkimi innymi bogami. Tam właśnie powstała ku jego czci wielka statua tak zwany ?Kolos Rodyjski? zaliczany do jednych z siedmiu cudów świata. Wykonany był z brązu o wysokości 32 metrów. Niestety nie istniał długo gdyż uległ trzęsieniu ziemi i rozbił się na kawałki, które wpadły do morza.
