Wiersz Krzysztofa Kamila Baczyńskiego „Z głową na karabinie” to utwór wyrażający tragizm młodego pokolenia kolumbób, pokolenia, które musiało umierać w walce z okupantem, zamiast rozwijać się, doskonalić, spotykać z przyjaciółmi. Tragizm utworu podkreśla katastroficzna wizja przeszłości i przeczówanie nadchodzącej śmierci.
Wiersz jest wyznaniem naznaczonym głębokim żalem i smutkiem z powodu konieczności włączenia sie w bieg zdarzeń prowadzących ku śmierci.
