Lasy zajmują 28% powierzchni Polski i charakteryzują się nierównomiernym rozmieszczeniem. Wyróżniamy lasy publiczne, będące własnością Skarbu Państwa i gmin, lasy prywatne i Parki Narodowe.
Rozmieszczenie lasów związane jest z:
– zapotrzebowanie na użytki rolne i zabudowę
– rozwój przemysłu
– czynniki historyczne
– warunkami klimatycznymi, wodnymi i rzeźbą
Najwyższe zalesienie – północ i zachód Polski ( z wyjątkiem byłego woj. szczecińskiego i elbląskiego), Karpaty.
Najmniejsze zalesienie – centralna i wschodnia Polska.
W składzie gatunkowym lasów zdecydowanie przeważają drzewa iglaste (78%), w tym szczególnie sosna (północ). Jej dominacja jest cechą niekorzystna bowiem narażona jest sosna na częste inwazje szkodników. Inne: świerk, jodła (południe). Powstają także monokultury świerkowe i sosnowe.
Wśród drzew liściastych przeważają dąb, buk, grab, jesion (zachód, północny-zachód).
Niekorzystna jest struktura wieku polskich lasów. Za mało jest drzew w wieku rąbnym, tzn. powyżej 80 lat. Najwięcej powierzchni zajmują lasy poniżej 40 lat.
Stan zdrowotny lasów jest bardzo zły, tylko 19% drzew nie posiada żadnych uszkodzeń.
Wykorzystanie lasów:
– surowiec drzewny : grubizny
– żywica – kora
– wiklina – owoce, zioła, grzyby, zwierzęta łowne
Znaczenie lasów:
– rekreacyjno-wypoczynkowo-zdrowotne
– ochronne (Parki Narodowe)
– siedlisko roślin i zwierząt
– regulacja stosunków wodnych
– ograniczają prędkość wiatrów i podwyższają zawartość tlenu w powietrzu
Przemysł drzewny:
– tartaczny (liczne małe zakłady)
– płyt i sklejek (Przemyśl, Koniecpol, Krosno Odrzańskie)
– meblarski ( Swarzędz, Bydgoszcz, Olsztyn, Słupsk)
– celulozowo-papierniczy (głównie nad rzekami – Świecie nad Wisłą, Kwidzyń, Włocławek, Kostrzyn)
