Mysz żałowała żółwia, rże zamknięty w skorupce niewygodnie siedział\”, na co ten odpowiedział dowcipnie:
rMiej ty sobie pałace, ja mój domek ciasny; Prawda, nie jest wspaniały r12; szczupły, ale władny\”.
Tak przedstawia się treść tej kolejnej epigramatycznej bajki Ignacego Krasickiego, który podobnie jak w utworach rRybka mała i szczupak\”, rPotok i rzeka\” lub rPochodnia i świeca\”, jawi się jako zwolennik takich wartości, jak: umiar, skromność, poprzestawanie na swoim, brak zazdrości. Tę postawę objawia właśnie żółw. -Jego domek jest ciasny, rale własny\”. Inni mogą mieszkać nawet w pałacach. Reprezentuje więc cechy znane już z literatury staropolskiej, np. wierszy Jana Kochanowskiego lub rozpraw Mikołaja Reja.
Wybór drugiej postaci, myszy, nie był wcale r12; jak można sądzić r12; przypadkowy. Jest coś dwuznacznego w rym, że to właśnie kryjąca się po ciemnych kątach i ciasnych norkach mysz, symbolizująca strach, ..żałuje\” żółwia, który r12; w przeciwieństwie do niej r12; prowadzi żywot rotwarty\”, bezpieczny i jest panem własnego losu. Stąd bierze się i ironia zawarta w życzeniu żółwia: mysz może rmieć\” pałace tylko na swój mysi, ukradkowy sposób, nigdy jednak nie będzie miała ich na własność, tak jak żółw swoją skorupkę.
Sentencjonalny charakter wypowiedzi żółwia w skróconej wersji staf się w języku polskim frazeologizmem: \’ciasny, ale własny dom\’.
